TIJD IS MEER DAN GELD …..
Op 30 december 2019 lezen we op de site van AVRO/TROS Radar dat “De Nieuwe School” onverwacht sluit. (1)
Het gaat over een nieuw schoolconcept dat uitgeprobeerd werd in Waddinxveen. Na een veelbelovende start in 2016 is het geheel als het spreekwoordelijke kaartenhuis ingestort.
Ik lees: ‘Eigenwijs leren' is het motto van De Nieuwe School. 'Wij bieden onderwijs dat aansluit bij jouw tempo en manier van leren' Dat zegt de school zelf op de site. Maar dat tempo ligt in de praktijk vaak nogal laag. Binnenkort wordt een rapport van de Onderwijsinspectie openbaar dat al ingezien is door de directie van de school. Het is de eerste beoordeling van de school, die als 'zeer zwak' aangemeld zal worden volgens interim-directeur Bob van Raamsdonk.’
Lees even en laat op je inwerken. De school bestaat 3 jaar en heeft nu als beoordeling “zeer zwak” gekregen. Als je dat zo snel voor elkaar krijgt moet het wel een gigantische puinhoop zijn.
Als je verder leest zie je dat de directeur-bestuurder in 2013 hetzelfde trucje op een andere school heeft uitgehaald. Weer enkele honderden kinderen met slecht, ondermaats, onderwijs. Je moet wel heel erg in je eigen quatsch geloven als je het dan weer doet. Ik zeg: met pek en veren de onderwijsdeur uit! Onmiddellijk! Maar dat is dus niet zo makkelijk.
Want het is ook een feit dat het toezicht op dit soort experimenteer-proefjes-laboratoria-scholen onvoldoende is. (2). We lezen in dit artikel dat de bestuurder weer gewoon ergens anders een nieuwe school kan starten om daar deze laakbare praktijken met argeloze ouders en kinderen voort te zetten. Dit door een doorzichtig trucje uit te halen; zelf de school eerder dichtgooien.
In het kader van gelijke kansen (inmiddels een stokpaardje van mij) is hier ook veel over te zeggen. De kinderen op deze scholen worden kansen op goed en degelijk onderwijs afgenomen. Er gaat tijd verloren, er gaan kansen verloren en, niet onbelangrijk, er wordt gemeenschapsgeld verspild. Verspild aan ideologen met babbels. Voor de kinderen die een enorme achterstand hebben opgelopen moet een nieuwe plek gevonden worden. Ik hoop dat ze op hun nieuwe scholen de kansen krijgen die ze verdienen en dat de ouders gedurende hun zoektocht de oogkleppen afzetten.
Bijvoorbeeld de oogkleppen van geïndividualiseerd onderwijs: “E. D. Hirsch pleit in Why Knowledge Matters (2016) voor onderwijs dat in belangrijke mate rust op een gemeenschappelijk curriculum met een grote nadruk op taalvaardigheid en het leren van publieke conventies. Autonomie en gelijke kansen zijn daarbij leidend. Hirsch onderbouwt zijn betoog voor gemeenschappelijke kennisverwerving met voorbeelden die grote vraagtekens plaatsen bij de zegeningen van geïndividualiseerd onderwijs.”(6)
Toch staat dit incident niet op zich. Kunnen we trouwens nog van incidenten spreken?
We hebben in de loop der jaren de volgende mislukte experimenten langs zien komen:
iPadscholen (3), Iederwijs (4), Kunskapskolan (5) en nog meer. Dit betreft duizenden kinderen. De overkoepelende denkwijze bij deze ideeën is dat kinderen tegenwoordig anders leren dan vroeger. Er is een schijnbare behoefte aan onderwijs op maat, of zelfs geïndividualiseerd onderwijs. De wetenschappelijke, bewezen onderbouwing voor deze verregaande stelling ontbreekt. Ik ben er ook niet van overtuigd dat er ergens collectief in de hersens van kinderen iets veranderd is.
In de Volkskrant van 29 augustus 2018 lees ik: “Onderwijs op maat slaat door. Niet ieder kind is uitgerust om zijn eigen leerweg uit te stippelen.”(6)
Vaak wordt de huidige school karikaturaal als ophokplek en leerfabriek weggezet. Een onwenselijke en onjuiste kwalificering die alleen maar gebezigd kan worden door mensen die niet vaak in aanraking komen met het huidige onderwijs. Want we bieden inmiddels zoveel meer.
Wie kan mij die ongelooflijke experimenteerdwang uitleggen?
Ik vind het eigenlijk misdadig als je ouders met je vlotte praatjes, met je flitsende websites en je op drijfzand gebaseerde theorieën over de streep trekt om daarna ongebreideld met hun kinderen te experimenteren. Als je dan na het mislukken zwijgt of, erger, de anderen de schuld geeft verdien je een beroepsverbod. Hier kun je niet meer spreken van goede bedoelingen. Dit is je ideologie tegen beter weten in doordrukken voor eigen gewin.
Vrijheid van onderwijs is een groot goed dat, wat mij betreft, verdedigd moet worden maar hier wordt op een onaanvaardbare wijze misbruik gemaakt van deze vrijheid en daar moet eens duidelijk paal en perk aan gesteld worden. De norm moet zijn “constant onderwijs verbeteren” en niet “constant onderwijs vernieuwen”.
Blindedarmoperaties worden al -tig jaren op dezelfde basis uitgevoerd: lichaam open, blindedarm eruit, wond weer dicht. Gelukkig is er in al die tijd veel verbeterd aan deze werkwijze. De resultaten zijn verbeterd en het verloopt prettiger. Iedereen heeft kans de boel te overleven. Maar de basis is onveranderd.
Dat geldt wat mij betreft ook voor onderwijs. De start is een degelijke basis aanbrengen (ja, een kennisbasis waar je je verdere leven op verder kan borduren) waarna kinderen klaar zijn voor dat wat gaat komen.
Ik heb ooit als schoolvisie geopperd:
“Wij geven degelijk les. Geen malle fratsen. We zijn doorgaans een fijne school waar de kinderen veel leren. Want daar zijn we goed in. Daar staan we voor en daar mag u ons op aanspreken.”(7)
Een wijs collega zei ooit: “Kinderen hebben maar een enkele kans op goed onderwijs en dat moeten we niet verkloten.” Hij is leraar Duits, dus hier is geen woord Frans bij. En dat verkloten is nou net wat hier gebeurt. Schandalig.
Ons werk geeft ons een gigantische verantwoordelijkheid. We handelen namelijk in de kostbare tijd van anderen. Wij geven les aan de kinderen en zij geven hun tijd aan ons. Tijd die ze niet terug krijgen. Dat verplicht ons goed te doordacht te handelen. Die verplichting is groot en mag je niet ontlopen.
Ik eindig met Theodor Holman die in het Parool van 12 april 2016 zei: “Elke onderwijsvernieuwing is feitelijk mislukt.
Wat niet mislukt is, is een enthousiaste docent, die van zijn leerlingen en zijn vak houdt. Werkt die op een school met leerlingen van laagopgeleide ouders, dan wordt dat een goede school, en werkt hij op een school met kinderen van hoogopgeleide ouders, dan wordt die school nog beter.
Overheid, betaal goede onderwijzers en docenten beter! Moet je eens opletten.” (8)
Wat niet mislukt is, is een enthousiaste docent, die van zijn leerlingen en zijn vak houdt. Werkt die op een school met leerlingen van laagopgeleide ouders, dan wordt dat een goede school, en werkt hij op een school met kinderen van hoogopgeleide ouders, dan wordt die school nog beter.
Overheid, betaal goede onderwijzers en docenten beter! Moet je eens opletten.” (8)
Ik heb hier niets aan toe te voegen. Ons vakmanschap. Dat telt!
Literatuur:
