049. Summer is over

Summer is over …..

Het is een jaarlijks terugkerend festijn. Discussies over wat en wanneer er moet gebeuren voor school in de laatste vakantieweek (er zijn zelfs scholen waar het startweek wordt genoemd). Ik lees daar in die discussies de vreemdste zaken.

Enkele zaken die in die week op verschillende scholen plaatsvinden:

-      Een startvergadering

-      De groepsoverdracht

-      Een hele dag vergaderen

-      Een studiedag

-      De lessen voor de eerste week voorbereiden

-      Lokaal inrichten

Enkele zaken zijn niet aan te ontkomen. De lessen voor de eerste periode moeten voorbereid worden en het lokaal inrichten is ook wel van belang.

Maar ………

Een startvergadering waarin doorgaans organisatorische zaken worden besproken die makkelijk via mail (iets waar toch beter en meer gebruik van gemaakt kan worden) is vreemd. 

Plenair vergaderen is hoe dan ook overrated. Ik zit doorgaans te luisteren naar zaken die mij niet aangaan. Vaak worden, zoals gezegd, zaken besproken die makkelijk via mail kunnen. Ook het feit dat iedereen een plasje over elke beslissing moet doen is onnodig tijdrovend en levert alleen maar water-bij-de-wijn-compromissen op waar menigeen zich niet in kan vinden. Soms heb ik weleens liever een goed genomen beslissing waar ik het mee oneens ben dan een halfzachte nikserige flutoplossing.

Maar nog vreemder is het argument dat het goed is elkaar weer te ontmoeten en bij te praten na de vakantie. Ik heb daar echt helemaal geen enkele behoefte aan. Ik ontmoet mijn collega’s graag …. na de vakantie. We brengen genoeg tijd samen door. Dat verplichte gezellig ontmoeten is weinig professioneel. Ik weet wel zeker dat de caissières bij de Jumbo ook geen verplichte gezelligheidssessie hebben na hun vakantie. Deze verplichte ontmoetingssessies zonder inhoudelijke diepgang zijn gelukkig tot nu toe aan mij voorbijgegaan. 

Even een kanttekening: ik denk dat mijn collega’s mij zonder deze toeters en bellen een leuke en fijne collega vinden. Gewoon …. Professioneel. Weet je wel.

Nog erger is een verplichte studiedag in die laatste week. Je weet wel …. Zo’n dag met een ingevlogen nascholingsartiest met post-its en energizers over een bedacht probleem. Of gaan jullie studiedagen wel over het verbeteren van de rekeninstructie? Waarom zoiets ook weer in die laatste vakantieweek moet is mij een volkomen raadsel. Ik kan me niet voorstellen dat je hoofd er dan naar staat. Het argument zal wel zijn dat je fris en fruitig bent. Ja, dat ben ik ook ….. om met de klas aan de slag te gaan. Niet om te babbelen.

Ook een hele dag vergaderen omdat iedereen er is heeft weinig met productiviteit te maken. Ik heb weleens gelezen dat de ideale vergaderlengte ongeveer een uur is. Zeker bij een goed geleide vergadering moet je de hele tijd alert zijn. Als een vergadering langer duurt zakt de effectiviteit. Men “kakt” in en telt de minuten en wordt onrustig van alle dingen die wel belangrijk zijn en nog moeten. Stel je dan even een dag vergaderen in. Nota bene op een dag in je vakantie. Je kan je trouwens ook afvragen waarom iedereen er dient te zijn op een vergadering. Er zijn maar weinig onderwerpen die iedereen aan gaan. En volgens mij is het niet altijd nodig alles te weten. Die tijd heb ik achter mij gelaten ….

We zijn verzand in een toestand waarin directies zeeën van kostbare tijd kwijt zijn om uren tot op de minuut weg te zetten in ingewikkelde Excelsheets. Deze moeten dan weer met iedereen persoonlijk besproken worden om vervolgens bijgesteld te worden omdat iemand toch een benoeming van 0,924824873 blijkt te hebben. Na dit bijstellen moeten ze weer opnieuw besproken worden. Wat een verschrikking waar we met zijn allen aan meewerken. Tijd en geld dat besteed had kunnen worden om onderwijs te verbeteren. Daar komt voor een groot deel ook de onzinnige invulling van die laatste vakantie week uit voort. De uren moeten gemaakt worden. Tot op –tig cijfers achter de komma.

Zeker onzinnig omdat we ook nog eens te maken hebben met papieren schijnveiligheden. Ergens in mijn takenlijst staat tien uur weggezet voor de commissie rapportontwikkeling. Een bedacht aantal om de uren kloppend te maken. In werkelijkheid kunnen het 5 uur zijn of misschien 23. Dat gaat geen mens (ik tenminste niet) bijhouden. 

De werkelijkheid is natuurlijk een kwestie van vertrouwen hebben in de mensen in je team. Ik richt mijn lokaal in wanneer ik wil, met wie ik wil, wanneer ik wil en hoe lang ik wil. De ene collega doet er langer over dan de ander. De ene collega wil ook meer dan de ander. We kijken elkaar niet erop aan. 

Vaak pik ik een regendag ergens in de laatste twee weken. Zo’n verloren dag. Ik probeer dan af te spreken met mijn duo en parallel. De groepsoverdracht doen we altijd in de laatste weken voor de vakantie. De groepsplannen krijg je kant en klaar van je voorganger en hoef je alleen maar aan te passen aan je eigen wensen. Is geen extra werk voor je voorganger want die hoeft zelf ook zijn of haar eerste plannen niet te maken.

In de laatste week is ook ergens een BBQ met iedereen. Ik ben daar doorgaans niet bij om bovengenoemde redenen. En dat is prima. 

Echter: mijn directie stelt wel een belangrijke voorwaarde: zorg dat op de eerste maandag je zaken op orde zijn. Maak een goede start. De directie vertrouwt me. De directie vertrouwt ons. En het mooiste is dat iedereen die maandag klaar is en dat de zaken op orde zijn. Altijd. En iedereen heeft een relaxte laatste vakantie(!)week gehad.

Bertus Meijer / Onderwijsenzo

Augustus 2019